Bonjour,
omdat ik een gelukkig en tevreden mens ben, wil ik steeds al mijn geluk met anderen delen.
Ik zit hier op mijn "balkon", een gesloten uitbouwsel van ons appartement en kijk uit op de Deken Schneidersstraat in Gulpen. We noemen het zelf de wintertuin, zowel in de zomer als in de winter heerlijk warm, gecreëerd door een zonnetje dat ons de laatste tijd wel heel erg verwend heeft.
Ik kijk naar buiten en neem waar. Het beeld is niet hetzelfde van gisteren of van de dagen daarvoor. Het beeld is vandaag anders. Nu op dit late avonduur staat er nog een lege marktkraam, vandaag overdag was hij helemaal gevuld met fruit. Toeristen die passeerden, genoten ervan en kochten fruit. De lokale bevolking was nog een beetje terughoudend.
Ik deed mijn ogen dicht en zag het al voor me. We waren verhuisd!
Vanaf vandaag wonen we in de Rue Schneider! We zitten midden in het centrum van Parijs en de stad bruist. Morgenvroeg worden we wakker en zingen met Jacques Dutronc: Il est cing heures, Paris s'eveille!
Tijdens het spitsuur liggen we aan de rand van de Route Nationale N 281 waarop iedereen probeert om zo vlug mogelijk het huiselijke adres of zijn werkplek te bereiken. De stoplichten houden iedereen even tegen en laten de mensen oversteken van de terrassen op de Place Marché naar de Rue Schneider.
Het begin is er en wie volgt? De zwerver? De muzikant met zijn gitaar en zijn onverzorgde haardos? De bakker ligt om de hoek, je broodje kaas kun je opeten aan de voet van het monument van de eenden die wegvliegen. Er is een stenen trap omheen gebouwd om op te zitten.
Een stukje verder zorgen een zestal bomen voor schaduw boven de zitbanken. De onderbuurman rijdt er heen met zijn scootmobiel, de buurvrouw van drie hoog, loopt erheen met haar rollator, de brievenbus van TNT staat er naast.
Welkom in de Rue Schneider!
De kikker kwaakt zijn water vanaf de Rue Teheux in de richting van het centrum.
Hij besproeit de vissen die onder zijn douche zwemmen.
Hij komt net niet tot aan de bloemenpracht die de helft van de straat siert: water borrelt er op aan het begin en aan het einde, trapsgewijs loopt het water naar beneden tussen de bloemen door.
Per dag wordt deze bloemenpracht wel honderd keer gefotografeerd! Mensen, toeristen, dagjesvolk, ze poseren voor de pracht en praal van de straat. Van de Rue Schneider!
Dan komt de spuitende en bruisende waterpomp die het water oppompt uit de Gulp en via een kronkelend paadje, dit weer terugbrengt naar zijn bron, de Gulp. De kinderen lopen er op blote voeten doorheen of laten er een bootje varen naar de Gulp, de hond die uitgelaten wordt, drinkt even bij dit warme weer.
De Gulp stroomt langszij en houdt de Rue Schneider in zijn toom, je kunt er naar afdalen en komt weer de trappen omhoog naar de rust van de Rue Schneider.
De troubadour zingt zijn chanson, de marktkoopman verkoopt zijn fruit, de toerist eet zijn broodje of zijn pain, de kinderen spelen in het water, de hond die uitgelaten wordt, drinkt er even aan, ik zit op mijn balkon en geniet mee met al die mensen, ze zijn van ons, we wonen hier en hebben dit allemaal voor onze deur, in de Rue Schneider.
Wilt u ons bezoeken, u kunt parkeren op de Place du Prince Guillaume Alexandre!
U bent welkom mijn beste vrienden, bienvenues mes chers amies, je vous aime!
Salutations, Jan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten