In een boom
Als je het niet weet, vindt je hem nooit! Er moet iemand geweest zijn die je dat verteld heeft, anders zoek je je rot.
Je komt vanuit Stokhem en gaat bij de Kwakkerpool rechtsaf in de richting van Beertsenhoven. Nou, het is niet alleen in de richting van, maar het is in deze richting de enige plek waar je terecht komt: Beertsenhoven. Daar aangekomen kies je de zwaarste klim die er is; schuin links omhoog, achter het kruisbeeld links. Helemaal links loopt de weg richting Gulpen, rechtdoor gaat het omhoog in de richting van Ingber. Je hebt de richtingwijzer nog bekeken en nog eens goed gelezen wat Niek Gossens daar op geschilderd heeft: “steile klim naar Gulpen via de Dolsberg 2 km”.
Als je aan je klim begint, staat er links van je op een halve boomstam een kan koffie met twee kopjes gereed. Als teken dat er hier gerust mag worden, maar dat doe je niet aan het begin van een klim. Maar we denken dat dit wel een goed idee is bij onze volgende aankomst op deze plek.
Meteen vanaf het begin is de klim heel steil en als je de eerste honderd meter afgelegd hebt, staat er aan de linkerkant in een grasveld een bank. Je hebt de neiging om daar even te gaan zitten en te rusten, want je hebt toch al een heel eind geklommen.
Met een beetje conditie en natuurlijk een hele zak vol eigenwijsheid, vervolg je de weg omhoog. Als je vroeg op de dag bent, kan het eerste stuk ook nog behoorlijk warm zijn want de zon schijnt dan vol op je rug.
Als de conditie het toelaat of als je even een moment van rust wil inlassen, kijk dan naar rechts, een prachtig, zoals er zo velen in Zuid-Limburg staan, gerestaureerd vakwerkhuis. De bewoners houden erg van kunst, getuige de uithangborden over piano- en schilderles. Een idyllisch plaatje als je dit van boven af bekijkt en je hebt de neiging om weer naar beneden te gaan en daar even binnen te lopen. Op zondagmorgen is er meestal open huis en kun je zo binnen treden. Het is de moeite waard, als je even op adem wil komen na het eerste stukje van de klim, om te blijven staan en te genieten.
Als je de weg vervolgt, gaat het in de richting van het bos en zo ver als je kijken kunt, gaat het nog steeds steil omhoog. Als je blik even naar boven gaat, zie je een bocht naar links. Denk niet dat je er dan al bent! Ook na de bocht wordt het nog even klimmen.
Probeer ook eens als je even op adem wil komen, naar het fluiten van de vogels te luisteren. Door de stilte overheerst hun gezang nog meer. Ook de bloemen die bijna van week tot week wisselen in hun pracht, stralen de vermoeide wandelaar toe. Het zijn tevens de enige toeschouwers die hier op een zondagmorgen jouw prestatie aanschouwen.
Een uitzondering vormen enkele andere wandelaars die deze route gekozen hebben, bewust of onbewust, waardoor onze paden zich kruisen.
Na de eerdergenoemde bocht, gaan we verder het bos in. We lopen nu even een tijdje door het bos en in het voorjaar heb je nog de gelegenheid om tussen de vele nieuwe blaadjes door te kijken en van het landschap te genieten. Ook in het bos. Het is nog heel even flink doorstappen en we bereiken het punt waar het bos aan zijn einde is. Het landschap gaat over in weiland aan de linkerkant en met aan de andere kant wat aangeplante struiken waarvan eigenlijk niemand een idee heeft wat het moet voorstellen.
Het gaat nu langzaam aan bergaf. We gaan dalen. Het klimmen is voorbij. We krijgen uitzicht op Gulpen. We kunnen de hele omgeving aanschouwen tot en met zelfs het Mariabeeld boven op de Gulperberg.
We nemen een bocht naar rechts en weer een stukje bergaf en komen dan bij een bocht naar links waar aan de rechterkant een bank staat.
Als ik nog een vijftigtal meters lopen moet om bij de bank te komen schiet mij ineens iets te binnen over deze plek: in een boom hangt een kruis. Ik heb het gelezen op een website over veldkruisen die ook deze plek in haar bestand heeft opgenomen. Helaas staat er verder geen beschrijving bij waarom het kruis daar ooit door iemand is “geplaatst”. Het hangt in een boom direct achter de bank.
Meerdere mensen moeten het kruis ooit gezien hebben want er heeft ook iemand een bloemetje bij gestoken achter de prikkeldraad die het kruis aan de boom vast houdt.
Het is een gedenkwaardige plek van iemand geweest of is het nog steeds en hij heeft er zeker een reden voor gehad om dit kruis hier in de boom te hangen. Het met prikkeldraad te bevestigen en er af en toe een veldbloemetje bij te hangen.
Na een korte rustpauze wordt de weg verder begaf vervolgd richting Gulpen om daarna via nog een klein klimmetje de Kieuwegracht omhoog het dorp te bereiken. Maar dan, ja dan, een afdaling om stil te komen beneden op de Markt in Gulpen op een gezellig en zonnig terras. Proost!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten